همیشه آدم های جدید ر و بیست تا از صد تا دوست دارم اگه بیشتر شناختمشون عددش بیشتر می شه اما کمش نمی کنم اگه خیلی بدی کرد همون آخرین تا می مونه و پرونده اش بسته می شه می ره کنار

به تو که رسیدم ریاضی برام بیهوده شد دنیا واسم فرق کرد زندگیم بیشتر از همه ی عددها شد به دلم که نگاه می کنم توش پر شده از بی نهایت،دیگه پرونده ی بقیه اصلا جا نمی شه

.

دوست دارم وقتی روی نرده ی راه پله سر می خورم، بالای همه ی تقلب های امتحانی اسمت رو می نویسم، وقتی ناخن هام رو لاک می زنم، وقتی اون ور دیوار گریه می کنم، وقتی با کنترل از روی کانال ها سه تا سه تا می پرم وقتی تو پمپ بنزین شیشه ی ماشین رو پایین می کشم یا روی رنگ تازه با کلید رد می ذارم هربار که از ساختنوم بیرون میرم و یادم می ره کارت بزنم تو هم با من زندگی رو همین چیزای کوچولو معنی کنی و الکی بخندیم